Ένας καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα και ρωτάει:
-Ποιος θέλει αυτό το χαρτονόμισμα των 50 ευρώ;
Πολλά χέρια υψώθηκαν, αλλά ο καθηγητής είπε:
-Πριν το δώσω, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω. Λυσσασμένα το τσάκισε, και ρώτησε ξανά:
-Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα; Τα χέρια συνέχισαν να είναι υψωμένα.
- Και αν κάνω αυτό; Το πέταξε στον τοίχο, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, το κλώτσησε, το πάτησε και πάλι σήκωσε το χαρτονόμισμα - βρώμικο και τσαλακωμένο. Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια παρέμειναν υψωμένα.
-Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν την σκηνή - είπε ο καθηγητής. Ό,τι κι αν κάνω με αυτό το χαρτονόμισμα, θα συνεχίσει να αξίζει 50 ευρώ. Πολλές φορές στις ζωές μας μας τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να αξίζουμε το ίδιο!
-Ποιος θέλει αυτό το χαρτονόμισμα των 50 ευρώ;
Πολλά χέρια υψώθηκαν, αλλά ο καθηγητής είπε:
-Πριν το δώσω, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω. Λυσσασμένα το τσάκισε, και ρώτησε ξανά:
-Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα; Τα χέρια συνέχισαν να είναι υψωμένα.
- Και αν κάνω αυτό; Το πέταξε στον τοίχο, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, το κλώτσησε, το πάτησε και πάλι σήκωσε το χαρτονόμισμα - βρώμικο και τσαλακωμένο. Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια παρέμειναν υψωμένα.
-Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν την σκηνή - είπε ο καθηγητής. Ό,τι κι αν κάνω με αυτό το χαρτονόμισμα, θα συνεχίσει να αξίζει 50 ευρώ. Πολλές φορές στις ζωές μας μας τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να αξίζουμε το ίδιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου