Κάποτε τά πεντικούδια, φοβισμέν ’ασά κατούδια,
Γάλια-γάλια μ’έναν τρόπον, τοπλαεύταν σ’έναν τόπον.
Λέει ο ένας ,λέει κι ο άλλος και ν’απόφασιν’ κ’εβγών.
Σκούται ατότε ο μικρόν άρ ας λέγω σας τ’εμόν:
Πρέπ’ σή κάτας το γουλόπον,να κρεμάνομ’ κωδωνόπον
Κι όντες ατέ πορπατεί,άρ εμάς χαπάρ’ να δεί.
Κανείς τολμηρός ‘ κ’ευρέθεν ,να εφτάει τη δουλείαν
Κι άρ αέτσ’πα τά κατούδια πάντα τρών τά πεντικούδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου