Σύμφωνα
με τα τελευταία δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler το οποίο
αναζητά εξωπλανήτες, κατά μέσο όρο τουλάχιστον ένας πλανήτης βρίσκεται
στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από κάθε ερυθρό νάνο.
Σύμφωνα με μία έρευνα η οποία λαμβάνει υπόψη τον αντίκτυπο των σύννεφων
στο κλίμα που επικρατεί σε πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ο
αριθμός των εξωπλανητών που είναι πλέον κατάλληλος για τη συντήρηση
ζωής, είναι διπλάσιος σε σχέση με αυτόν που πιστεύαμε αρχικά, αγγίζοντας
στο Γαλαξία μας τα 60 δισεκατομμύρια εξωπλανήτες.
Η έρευνα διεξήχθη από ερευνητές των πανεπιστημίων του Σικάγο και του Northwestern, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters. Βασίζεται σε υπολογιστικές προσομοιώσεις τις συμπεριφοράς των σύννεφων στην ατμόσφαιρα των εξωπλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κόκκινους νάνους, τους πιο διαδεδομένους αστέρες στο Σύμπαν. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler το οποίο αναζητά εξωπλανήτες, κατά μέσο όρο τουλάχιστον ένας πλανήτης βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από κάθε ερυθρό νάνο.
Η πρωτοτυπία της νέας έρευνας έγκειται στον επαναπροσδιορισμό του υπολογισμού της κατοικήσιμης ζώνης γύρω από ένα άστρο, την περιοχή αυτή δηλαδή που το νερό μπορεί να συντηρηθεί σε υγρή μορφή, μια προϋπόθεση που θεωρούμε απαραίτητη για την ανάπτυξη ζωής. Πρόκειται για μία ζώνη που δε βρίσκεται ούτε πολύ κοντά στο άστρο, καθώς το νερό θα ήταν σε μορφή υδρατμών, αλλά ούτε και πολύ μακριά όπου θα ήταν σε μορφή πάγου εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών.
Για δεκαετίες, ο υπολογισμός της κατοικήσιμης ζώνης είχε παραμείνει αμετάβλητος. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το ρυθμιστικό ρόλο που μπορούν να παίξουν τα σύννεφα στο κλίμα, όπως συμβαίνει και στη Γη που έχουν το ρόλο «θερμοστάτη», η κατοικήσιμη ζώνη μπορεί να επεκταθεί, λένε οι επιστήμονες. Χρησιμοποιώντας τα ίδια τρισδιάστατα μοντέλα με τα οποία προβλέπεται ο καιρός στη Γη, και μετά από επίπονους υπολογισμούς που κράτησαν μήνες, χρησιμοποιώντας ένα δίκτυο από 216 υπολογιστές του πανεπιστημίου του Σικάγο, οι ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να αναπαράγουν πλήρως το κλίμα που επικρατεί σε εξωγήινους πλανήτες.
Υπολόγισαν πως εάν υπάρχει όντως νερό σε έναν πλανήτη, επιτρέπεται η διατήρηση του σε υγρή μορφή πολύ κοντύτερα στο άστρο του από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, εξαιτίας της ανάκλασης μέρους της ακτινοβολίας στα σύννεφα. Μάλιστα, προτείνουν την πειραματική επαλήθευση των προβλέψεών τους με το γιγαντιαίο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που ετοιμάζεται για εκτόξευση το 2018.
Έτσι, τα νέα από το κυνήγι εξωπλανητών συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν αισιόδοξα, καθώς με κάθε νέα ανακάλυψη εμπεδώνεται η άποψη πως πλανήτες σαν τη Γη δε σπανίζουν στο Σύμπαν, και ίσως η ανάπτυξη ζωής να μην είναι ένα τόσο ένα τόσο εξωτικό ενδεχόμενο κάπου εκεί έξω.
Η έρευνα διεξήχθη από ερευνητές των πανεπιστημίων του Σικάγο και του Northwestern, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters. Βασίζεται σε υπολογιστικές προσομοιώσεις τις συμπεριφοράς των σύννεφων στην ατμόσφαιρα των εξωπλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κόκκινους νάνους, τους πιο διαδεδομένους αστέρες στο Σύμπαν. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler το οποίο αναζητά εξωπλανήτες, κατά μέσο όρο τουλάχιστον ένας πλανήτης βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από κάθε ερυθρό νάνο.
Η πρωτοτυπία της νέας έρευνας έγκειται στον επαναπροσδιορισμό του υπολογισμού της κατοικήσιμης ζώνης γύρω από ένα άστρο, την περιοχή αυτή δηλαδή που το νερό μπορεί να συντηρηθεί σε υγρή μορφή, μια προϋπόθεση που θεωρούμε απαραίτητη για την ανάπτυξη ζωής. Πρόκειται για μία ζώνη που δε βρίσκεται ούτε πολύ κοντά στο άστρο, καθώς το νερό θα ήταν σε μορφή υδρατμών, αλλά ούτε και πολύ μακριά όπου θα ήταν σε μορφή πάγου εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών.
Για δεκαετίες, ο υπολογισμός της κατοικήσιμης ζώνης είχε παραμείνει αμετάβλητος. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το ρυθμιστικό ρόλο που μπορούν να παίξουν τα σύννεφα στο κλίμα, όπως συμβαίνει και στη Γη που έχουν το ρόλο «θερμοστάτη», η κατοικήσιμη ζώνη μπορεί να επεκταθεί, λένε οι επιστήμονες. Χρησιμοποιώντας τα ίδια τρισδιάστατα μοντέλα με τα οποία προβλέπεται ο καιρός στη Γη, και μετά από επίπονους υπολογισμούς που κράτησαν μήνες, χρησιμοποιώντας ένα δίκτυο από 216 υπολογιστές του πανεπιστημίου του Σικάγο, οι ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να αναπαράγουν πλήρως το κλίμα που επικρατεί σε εξωγήινους πλανήτες.
Υπολόγισαν πως εάν υπάρχει όντως νερό σε έναν πλανήτη, επιτρέπεται η διατήρηση του σε υγρή μορφή πολύ κοντύτερα στο άστρο του από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, εξαιτίας της ανάκλασης μέρους της ακτινοβολίας στα σύννεφα. Μάλιστα, προτείνουν την πειραματική επαλήθευση των προβλέψεών τους με το γιγαντιαίο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που ετοιμάζεται για εκτόξευση το 2018.
Έτσι, τα νέα από το κυνήγι εξωπλανητών συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν αισιόδοξα, καθώς με κάθε νέα ανακάλυψη εμπεδώνεται η άποψη πως πλανήτες σαν τη Γη δε σπανίζουν στο Σύμπαν, και ίσως η ανάπτυξη ζωής να μην είναι ένα τόσο ένα τόσο εξωτικό ενδεχόμενο κάπου εκεί έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου