Μια 13χρονη μαθήτρια μαζί με τον πατέρα της, είναι οι αφανείς ήρωες, πίσω από τη νίκη της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας στη Μάχη της Αγγλίας κατά του Χίτλερ. Η δουλειά είχε γίνει υπό το φως μιας λάμπας, μέσα σε μια μικρή κουζίνα, στο Βόρειο Λονδίνο.
Νύχτα μετά τη νύχτα, κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών του 1934, ο καπετάνιος Φρεντ Χιλ (Fred Hill) και η 13χρονη κόρη του Χέιζελ (Hazel), σχεδίαζαν γραφήματα και δούλευαν πάνω από πολύπλοκους αλγόριθμους.
Ήταν μια κουραστική, χωρίς ανταμοιβή δουλειά, αλλά και οι δύο αισθάνθηκαν πόσο ζωτικής σημασίας θα αποδεικνυόταν. Οι δυο τους, βοήθησαν τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (RAF) να εξασφαλίσει τη νίκη ενάντια στον Χίτλερ στη Μάχη της Αγγλίας.
Με τον όρο Μάχη της Αγγλίας (Battle of Britain) έγινε γνωστή η προσπάθεια της αεροπορίας της Ναζιστικής Γερμανίας, της Λουφτβάφε (Luftwaffe), να καταβάλει τη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία, για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η «Επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων», που προέβλεπε την απόβαση των γερμανικών δυνάμεων στα βρετανικά νησιά.
Ο όρος προέρχεται από ομιλία του Βρετανού Πρωθυπουργού Ουίνστον Τσόρτσιλ στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 18 Ιουνίου 1940, στην οποία ανέφερε: «…Η Μάχη της Γαλλίας, όπως την αποκάλεσε ο Στρατηγός Βεϋγκάν, τελείωσε. Επίκειται η έναρξη της Μάχης της Αγγλίας».
Και το ένστικτό τους θα επικυρώνονταν από την ιστορία, επειδή οι περίπλοκοι υπολογισμοί τους θα βοηθούσαν τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία να εξασφαλίσει τη νίκη στη Μάχη της Αγγλίας - ένας θρίαμβος που πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι άλλαξε την πορεία του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Πώς πατέρας και κόρη σκέφτηκαν την ιδέα
Σκυμμένοι πάνω από τα γραφήματά τους, πατέρας και κόρη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η νέα γενιά αεροσκαφών που κατασκευαζόταν από την κυβέρνηση για να προετοιμαστεί για έναν μελλοντικό πόλεμο, δεν θα έπρεπε να οπλιστούν με τέσσερα ισχυρά πολυβόλα αλλά οκτώ - μια ιδέα που θεωρήθηκε ως βαθιά ριζοσπαστική, ακόμη και αδύνατη, εκείνη τη στιγμή.
Ένας επιστημονικός αξιωματικός στο Υπουργείο Αεροπορίας, ο Κάπτεν Χιλ, κατάφερε να πείσει τους ανωτέρους του για τη σημασία των ευρημάτων του και της Χέιζελ - και έξι χρόνια αργότερα, το 1940, οι υπολογισμοί τους δοκιμάστηκαν στους ουρανούς πάνω από τη Βρετανία καθώς η RAF πολεμούσε την τρομακτική Luftwaffe του ΑδόλφουΧίτλερ, σε μια τετράμηνη μάχη που έχει χαρακτηριστεί ως η πιο σημαντική στρατιωτική εκστρατεία που έγινε ποτέ.
«Χωρίς νίκη στη Μάχη της Αγγλίας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μας είχε κάνει εισβολή η Γερμανία», λέει ο στρατιωτικός ιστορικός Στίβεν Μπάνγκεϊ (Stephen Bungay), ο οποίος προσθέτει ότι χωρίς την επιμονή των Χιλς θα μπορούσε να ήταν ένα πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα».
Ωστόσο, μέχρι τώρα η συναρπαστική ιστορία της μαθήτριας που βοήθησε να κερδίσει έναν πόλεμο ήταν δυστυχώς ανείπωτη. Η μόνη δημόσια αναγνώριση της Χέιζελ, ήταν σε ένα υπόμνημα που έγραψε ο ανώτερος αξιωματικός του πατέρα της στο Υπουργείο Αεροπορίας.
Τώρα, 80 χρόνια μετά τη Μάχη της Αγγλίας - και δέκα χρόνια από τότε που η μητέρα τεσσάρων γιων πέθανε σε ηλικία 90 ετών - η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (RAF), αναγνώρισε δημόσια την ηρωική συνεισφορά της Χέιζελ για πρώτη φορά, αποτίοντας φόρο τιμής σε ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ του BBC στο οποίο η ταπεινή μαθήτρια περιγράφεται ως «έμπνευση».
«Είναι υπέροχο που η ιστορία της Χέιζελ βλέπει το φως της ημέρας», λέει ο Τζέιμς Μπέλντον, διευθυντής αμυντικών μελετών της RAF.
«Τι σπουδαία έμπνευση για τους νέους σήμερα, και ιδίως τα νεαρά κορίτσια, που μπορούν να δουν κάποια σαν τη Χέιζελ τη δεκαετία του 1930, να συμβάλλει τόσο σημαντικά στην μετέπειτα επιτυχία μας στη Μάχη της Αγγλίας, η οποία ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωση αυτής της χώρας», προσθέτει.
Λίγοι θα διαφωνούσαν. Τον Ιούλιο του 1940, η μοίρα του ελεύθερου κόσμου κρεμόταν από μια κλωστή, καθώς οι πιλότοι της RAF πολεμούσαν γενναία θανατηφόρες επιθέσεις από τη ναζιστική αεροπορία.
Η αριθμητική τους υπεροχή, τρεις προς ένα, η νίκη τους δεν ήταν καθόλου σίγουρη και εξαρτιόταν από την ικανότητα και την ανδρεία τους, πολλοί ήταν μόλις λίγο μετά την εφηβεία τους.
Αυτοί οι άντρες είχαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα: οι ιπτάμενες μηχανές τους, ήταν η τελευταία γενιά μαχητών - Spitfires και Hurricanes. Το ότι αυτά τα αεροσκάφη έφεραν οκτώ όπλα ήταν χάρη στις πειστικές προσπάθειες του Κάπταιν Χιλ. Τα τέσσερα πυροβόλα όπλα, η RAF πίστευε από καιρό, ότι ήταν το μέγιστο δυνατό. Με παραπάνω τα αεροπλάνα θα γίνονταν πολύ αργά και πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να κάνουν ελιγμούς, καθιστώντας τα έτσι εύκολη επιλογή για τους εχθρούς.
Ο Φρεντ στράφηκε για βοήθεια στην 13χρονη κόρη του. Ένα μοναχοπαίδι, η Χέιζελ ήταν κοντά στον πατέρα της και έτυχε να είναι μία ταλαντούχα μαθηματικός.
Η λατρεία για τα μαθηματικά και η δυσλεξία
«Η μητέρα μου ήταν μερικώς δυσλεξική και ήταν χάλια στην ορθογραφία», θυμάται τώρα ο μεγαλύτερος γιος της Ρόμπιν, 69 ετών.
«Αυτό την έβαζε σε μπελάδες, καθώς ήταν προφανώς πολύ έξυπνη, έτσι οι δάσκαλοι πίστευαν ότι ήταν άτακτη και τεμπέλα. Νομίζω ότι όταν έκανε τα μαθηματικά, δεν είχε κανένα από αυτά τα προβλήματα, και γι 'αυτό της άρεσαν τόσο πολύ».
Οπλισμένοι με τα νέα «υπολογιστικά μηχανήματα» της εποχής - στα μάτια μας, πολύ στοιχειώδεις υπολογιστές - ο πατέρας και η κόρη εργάστηκαν πολύ τη νύχτα αναλύοντας τα δεδομένα στο τραπέζι της κουζίνας τους. Οι περίπλοκοι υπολογισμοί τους έδειξαν ότι κάθε Spitfire έπρεπε να είναι ικανό να πυροβολήσει 1.000 γύρους το λεπτό - ανά όπλο.
Οπλισμένοι με τα νέα «υπολογιστικά μηχανήματα» της εποχής - στα μάτια μας πλέον είναι πολύ στοιχειώδεις υπολογιστές - πατέρας και κόρη εργάστηκαν πολύ τις νύχτες αναλύοντας τα δεδομένα στο τραπέζι της κουζίνας τους. Οι περίπλοκοι υπολογισμοί τους έδειξαν ότι κάθε Spitfire (μοντέλο αεροσκάφους) έπρεπε να είναι ικανό να πυροβολήσει 1.000 γύρους το λεπτό - ανά όπλο.
Υπολόγισαν επίσης την ακριβή απόσταση που το Spitfire - του οποίου η τελική ταχύτητα ήταν περίπου 360 μίλια / ώρα - έπρεπε να είναι από τον εχθρό για να τους χτυπήσει μόλις 755 πόδια.
«Το μεγαλύτερο πράγμα, ήταν η τεράστια αύξηση της ταχύτητας των νέων μαχητών, η οποία ήταν πολύ πιο πέρα από οτιδήποτε είχαν βιώσει οι άνθρωποι πριν», λέει ο μαθηματικός Νάιαλ ΜακΚέι (Niall MacKay).
«Αυτό που έπρεπε να κάνουν ήταν να κάνουν δοκιμές που διεξήχθησαν σε πολύ χαμηλότερη ταχύτητα, και στη συνέχεια να επεξεργαστούν τι θα ήταν απαραίτητο για έναν πραγματικά μαχητή υψηλής ταχύτητας. Αυτό θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο».
«Δεν θα περίμενε κανείς ότι οι περισσότεροι 13χρονοι θα μπορούσαν να κάνουν τέτοιου είδους μαθηματικά, οπότε πρέπει να ήταν ένας αξιοσημείωτος μαθηματικός», λέει ο Στίβεν Μπάνγκεϊ.
Η παρουσίαση και έγκριση της πρότασής τους
Τα συμπεράσματά τους - που παρουσιάστηκαν από τον Κάπτεν Χιλ τον Ιούλιο του 1934 – άφησαν έκπληκτους τους αξιωματούχους. «Το αποκάλεσαν “συγκλονιστικό”», λέει ο μικρότερος γιος της Χέιζελ, Τεντ.
«Νομίζω ότι μερικά υψηλότερα κλιμάκια της RAF είπαν ότι πήγαινε πολύ μακριά. Οι περισσότεροι από αυτούς μεγάλωσαν με μαχητικά αεροσκάφη του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου που είχαν ένα ή δύο όπλα. Η ιδέα των τεσσάρων πυροβόλων όπλων ήταν ριζοσπαστική και τω οκτώ ήταν απίστευτη».
Παρ 'όλα αυτά, οι στρατηγοί πείστηκαν, και καθώς η Βρετανία κατευθύνθηκε αναπόφευκτα προς τον πόλεμο, τα αεροπλάνα τέθηκαν σε παραγωγή.
Τελικά, τον Ιούλιο του 1940, οι υπολογισμοί των Χιλς δοκιμάστηκαν όταν η Βρετανία δέχθηκε βομβαρδισμό εχθρού σε μια εκστρατεία που οδήγησε σε κατάρρευση περισσότερων από 1.000 βρετανικών αεροπλάνων. Τα γερμανικά Messerschmitts και άλλα αεροπλάνα υπέστησαν σχεδόν διπλάσιες απώλειες.
Με άλλα λόγια, μια μικρή αλλαγή στους υπολογισμούς - και τέσσερα λιγότερα όπλα ανά αεροπλάνο - θα μπορούσε να σήμαινε ένα πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα.
«Είναι εκπληκτικό το πώς η ιστορία μπορεί να κρέμεται από ένα λεπτό νήμα», λέει ο Τεντ. «Εάν η Χέιζελ έκανε λάθος τους υπολογισμούς, αν δεν της είχε ζητηθεί να βοηθήσει, και η απόφαση δεν είχε ληφθεί για οκτώ όπλα, ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί;».
Ποια ήταν η Χέιζελ Χιλ που συνέβαλε στη νίκη της χώρας της στη Μάχη της Αγγλίας
Η Χέιζελ, τουλάχιστον, επιβραβεύτηκε συνοπτικά για τις εξαιρετικές προσπάθειές της: αφού παρακολούθησε ένα Spitfire σε δράση στο αεροπορικό σόου στο Hendon το 1936, της δόθηκε η άδεια να καθίσει για λίγο στο πιλοτήριο του αεροσκάφους που είχε βοηθήσει να σχεδιάσει.
Μετά το σχολείο, σπούδασε Ιατρική στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Αποφοίτησε το 1943 και προσχώρησε στο Royal Army Medical Corps, όπου φρόντισε τραυματίες στρατιώτες που είχαν επιστρέψει από την Δουνκέρκη.
Στο τέλος του πολέμου η Χέιζελ έγινε γενική γιατρός, παθολόγος - πολύ ασυνήθιστο εκείνη την εποχή για μια γυναίκα- και το 1948 παντρεύτηκε τον Κρις Μπέικερ, έναν από τους στρατιώτες που είχε φροντίσει.
Μετακόμισαν στο Wedbury, στο Staffordshire, όπου η Χέιζελ πήρε μια θέση στη νέα Εθνική Υπηρεσία Υγείας, ιδρύοντας μια παιδική κλινική υγείας, πριν εκπαιδευτεί ως ψυχίατρος και δημοσιεύσει μια πρωτοποριακή έρευνα για τη σχολική φοβία, την ανορεξία και τον αυτισμό.
Τα έκανε όλα αυτά ενώ μεγάλωνε τους τέσσερις γιους της Ρόμπιν, Ρίτσαρντ, 67, Φρανκ, 66, και Τεντ, 64.
Ωστόσο, ενώ η Χέιζελ δεν προσπάθησε ποτέ να κρύψει τη συμβολή της στο έργο του πατέρα της, παρέμεινε σεμνή γι 'αυτό.
«Μας είπε ότι είχε βοηθήσει τον πατέρα της με κάποιους σημαντικούς υπολογισμούς. Αλλά συνειδητοποιήσαμε την έκταση της συμμετοχής πραγματικά μόνο αφότου πέθανε το 2010, όταν αρχίσαμε να κοιτάμε μερικά από τα χαρτιά της», λέει ο Ρόμπιν.
«Ήταν περήφανη για αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν εκεί που βρισκόταν η καρδιά της. Αν ήθελε να τη θυμούνται για οτιδήποτε, νομίζω ότι θα ήταν για το ιατρικό της έργο.
Παρ’ όλα αυτά, οι γιοι της είναι ενθουσιασμένοι που βλέπουν τελικά τη συμβολή της μητέρας τους, επιτέλους να αναγνωρίζονται.
«Η κοινωνία αποτελείται από απλούς ανθρώπους που κάνουν τη διαφορά - και είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους», λέει ο Τεντ. «Είμαστε πολύ περήφανοι γι 'αυτήν».
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου