Χαμένος όλος ο καιρός που πήγαινα σχολείο
Και το 'να κι ένα που 'μαθα πως έκανε για δύο
Ήρθαν τα μαθηματικά τη γνώμη να μ' αλλάξουν
Κι όσα για χρόνια ήξερα να μου τα διαγράψουν
Κι εσένα που σ' αγάπησα μικρό χαριτωμένο
Είσαι σα μια συνάρτηση που δεν καταλαβαίνω
Τα σκέρτσα σου τα νάζια σου την όμορφή σου φύση
Δεν έχει βγει ο αριθμός που θα προσδιορίσει
------
Είσαι η παράγωγός μου και το ολοκλήρωμά μου
Ο χαμένος εαυτός μου το ευθύ συμπλήρωμα μου
Έλα να εξισωθούμε να προσθεταφαιρεθούμε
Σε παρένθεση να μπούμε και ποτέ μας να μη βγούμε
Να σ' υψώσω στη δευτέρα στην τετάρτη και στην έκτη
Στην εβδόμη στην ογδόη και σε ν-οστό εκθέτη
Κι ύστερα να βρω τη ρίζα και να τηνε διαιρέσω
Μπας και μέσα στην καρδιά σου βρω μια θέση να χωρέσω
------
Της αγάπης μου το limit
Στ' άπειρο για σένα τείνει
Μ' αν μου πεις όχι και δεν
Θα πολλαπλασιαστώ
Ωχ αμάν με το μηδέν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου