Ο μαγικός αριθμός 12

Ο αριθμός 12 αντιπροσωπεύει έναν πλήρη κύκλο κι έχει ένα τέλειο και σημαντικό χαρακτήρα που ήταναπό τους πιο αξιοσημείωτους στους αρχαίους πολιτισμούς , έχοντας μία άμεση και εξαρτημένη σχέση με το ζωδιακό καθώς και με τους μήνες στους περισσότερους πολιτισμούς είτε χρησιμοποιούσαν σεληνιακό είτε ηλιακό ημερολόγιο .


Η ιερότητα του 12 φαίνεται ότι προέρχεται από το αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα , που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά τη νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού μέχρι σήμερα. Η δωδεκάδα , ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνες αποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης.

Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 Ιεραρχίες των αρχαίων γραφών που καθόριζαν με τη σειρά τους τους 12 αστερισμούς της ουράνιας ζωδιακής ζώνης. Πρώτοι οι Σουμέριοι ιερείς-αστρονόμοι διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι όπως το σεληνιακό έτος τους είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάννα. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσεμία τεχνική για τη διαίρεση της ροής του χρόνου αλλά κ ιόπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε φανερά είτε με έναν κρυμμένο τρόπο με τα Σημεία του Ζωδιακού , μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού.
Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών , ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που διαιρούνταν σε 12 μήνες των 30 ημερών. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν τη μέρα σε 12 ώρες και 12 τη νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές, που έφερναν επί της κεφαλής τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν επί της κεφαλής τους ένα αστέρι.
Στην Ανατολή και συγκεκριμένα στην Κίνα ο Ζωδιακός Κύκλος αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί επίδραση για ένα χρόνο.

Αλλά και οι 12 πρώτες ημέρες του έτους ήταν πολύ σπουδαίες από θρησκευτική άποψη, διότι ήταν αφιερωμένες σε ειδικές ιεροτελεστίες. Μ’ αυτές τις 12 ημέρες συνδέθηκε η γιορτή της μεγάλης νύχτας όταν οι Κινέζοι αστρονόμοι συνειδητοποίησαν τη φαινομενική κίνηση τουΉλιου και τη δίοδό του από τα ηλιοστάσια.

Επίσης οι Κινέζοι πιστεύουνότι υγεία εκφράζεται με το «τσι» , τη ζωτική ενέργεια που κυκλοφορεί μέσα στο σώμα με μια σειρά από μεσημβρινούς ,αόρατα κανάλια που κυλούν κάτω από το δέρμα μας. Υπάρχουν 12 κύρια ζεύγη μεσημβρινών για κάθε πλευρά του σώματος. Σ’ αυτά τα 12 κύρια ζεύγη βασίζεται και ο βελονισμός.

Στην Εβραϊκή παράδοση, οι πρώτοι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν ημερολόγιο με δώδεκα σεληνιακούς μήνες κι όπως επίσης και ο συμβολισμός των 12 Φυλών του Ισραήλ που είναι καθαρά Ζωδιακός.

Η παράδοση επίσης αναφέρει ότι η βασίλισσα του Σαββά επιστρέφοντας από την Ιερουσαλήμ στην πατρίδα της συνοδευόταν από 12.000 Εβραίους, από τις 12 Φυλές του Ισραήλ με 12 κριτές επικεφαλής.

Δώδεκα και οι φυλές σε σχέση με το ζωδιακό:
Κριός-Βενιαμίν,Ταύρος-Ρουβίμ, Δίδυμοι-Συμεών, Καρκίνος-Λεβύ, Λέων-Ιούδας, Παρθένος-Ζαβουλών,Ζυγός-Ισαάχαρ, Σκορπιός-Δαν, Τοξότης-Γαδ, Αιγόκερως-Ασήρ, Υδροχόος-Νεφθαλίμ,Ιχθείς-Ιωσήφ.


Δώδεκα ήταν και οι μικροίπροφήτες: Ωσηέ, Αμώς, Μιχαίας, Ιωήλ, Οβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακούμ,Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας και δωδεκαπρόφητο καλείται περιληπτικά τοσύνολο των βιβλίων τους.

Η Ελληνική Μυθολογίαείναι πλούσια στην σχέση του αριθμού δώδεκα και των συνδέσεών του:Οι Ολύμπιοι Θεοί ήταν δώδεκα.Οι Τιτάνες σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν 12 , τέκνα του Ουρανού και της Γαίας.

Την επόμενη σχέση τη βρίσκουμε στους 12 άθλους του Ηρακλή που όπως φαίνεται είναι εμβλήματα του ήλιου στο πέρασμά του από τα 12 ζώδια.

Δώδεκα ήταν και οι γιοι του Ιπποκόοντα, του σφετεριστή του βασιλικού θρόνου της Σπάρτης.

Η Λητώ σε 12 ημέρες έφτασε στη Δήλο για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.


Ο Αχιλλέας 12 Τρώες θυσίασε προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου.

Τη δωδέκατη ημέρα της επιστροφής του από τη Λήμνο ο θεός έριξε τον Λυκάονα, γιο του Πριάμου, στα χέρια του Αχιλλέα, που ήταν γραφτό να τον στείλει στον Άδη.

Με 12 καράβια πήρε το δρόμο της επιστροφής ο Οδυσσέας. Επίσης δώδεκα περιπέτειες πρέπει να ξεπεράσει και ο Οδυσσέαςπροτού φθάσει στην Ιθάκη.

Δώδεκα ήταν οι βασιλείς που αποτελούσαν το συμβουλευτικό σώμα του Αλκίνοου στο νησί των Φαιάκων.

Φθάνοντας στην Ιθάκη αφού πέρασε τις 12 δοκιμασίες έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες στο παραδοσιακό αγώνισμα του Τόξου όπου ετοιμάζονται 12 πελέκυς στην σειρά και ο υποψήφιος πρέπει να περάσει το βέλος απ’ την οπή και των 12 πελέκων που ήταν στημένοι στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον.

Στο περίφημο ορθογώνιο τρίγωνο του Πυθαγόρα με κάθετες πλευρές 3 , 4 και υποτείνουσα 5 , το άθροισμα όλων των πλευρών δίνει τον ιερό αριθμό δώδεκα.

Δώδεκα ήταν κατά τους Αλεξανδρινούς συγγραφείς οι Ώρες (εποχές) του έτους, θυγατέρες του Χρόνου και της Γαίας.

Στους Ρωμαίους δώδεκα θεοί αποτελούσαν το δωδεκάθεό τους και Δωδεκάδελτος ονομαζόταν η αρχαία κωδικοποίηση του ρωμαϊκού δικαίου γραμμένη σε 12 χάλκινες πινακίδες.

Περνώντας μετά στο Χριστιανισμό βλέπουμε ότι 12 ήταν και οι μαθητές του Χριστού.
Επίσης 12 δώδεκα είναι οι ευαγγελικές περικοπές που διαβάζουν οι ιερείς στον Εσπερινό την Μεγάλη Πέμπτη γνωστές ως 12 Ευαγγέλια.

Δωδεκαήμερο αναφέρεται η εορταστική περίοδος από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Θεοφανίων .


Δώδεκα είναι τα άρθρα τουΣυμβόλου της πίστεως.

Δώδεκα άρτοι της προθέσεως ,βωμοί εκ 12 λίθων , 12 πύλες της ουράνιας Ιερουσαλήμ, 12 κόφινοι πλήρεις περισσευμάτων από τη διατροφή των 5.000 , και 12Χ12.000 = 144.000 οι «σεσωσμένοι» στην Αποκάλυψη.


Ι. Η ιστορία του ιερού αριθμού «12»

Οι περισσότεροι έχουμε ακούσει για την καθολική «ιερότητα» του αριθμού «12», αλλά ίσως δεν γνωρίζουμε ούτε πως θεωρήθηκε ως σημαντικός αριθμός, ούτε πως «εξελίχθηκε» αυτή η καθολικότητα και ιερότητα του «12». Όμως έχουμε κατά νου ότι ήταν ο πρώτος αριθμός στον οποίο ο Ιησούς έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα με το να επιμείνει σε επιλογή «12» μαθητών.
Με συντομία οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η καθιέρωση των περισσότερων λεγομένων ιερών ή συμβολικών αριθμών (πλην του 7) προέρχονται από τα συστήματα αρίθμησης. Και τα συστήματα αρίθμησης έχουν ως βάση τα δάχτυλα των άκρων. Το πενταδικό και δεκαδικό σύστημα έχουν αντίστοιχα τα 5 ή 5+5=10 δάχτυλα των χεριών, το δε εικασαδικό τα 10+10 δάχτυλα χεριών - ποδιών για τους λαούς χωρίς σανδάλια. Το δωδεκαδικό σύστημα[3] στηρίζεται στο συνδυασμό δάχτυλων και φαλαγγών των δακτύλων του ενός χεριού: 3χ4=12. Το δε εξηνταδικό σύστημα ήταν συνδυασμός πενταδικού και δωδεκαδικού συστήματος (5χ12=60)[4]. Το 12δεκαδικό σύστημα κυριαρχούσε μέχρι και τη Γαλλική επανάσταση. Στοιχεία του βέβαια απέμειναν μέχρι τις μέρες μας[5].

Όπως με όλους τους αριθμούς, έτσι και με το δώδεκα, που αποτελεί το σπουδαίο γινόμενο 3χ4, απλώθηκε[6] η χρήση του από τη μια, αλλά δόθηκε και μια συμβολική έως και ιερή διάσταση από την άλλη[7]. Το «12», οφείλουμε να προσθέσουμε, ότι έχει ως σύμμαχο και την Ευκλείδεια Γεωμετρία[8]. Ως γνωστό, έχει αποδειχθεί ότι τα κανονικά πολύεδρα είναι μόνο πέντε[9], και απ' αυτά[10] το 5ο είναι το δωδεκάεδρο. Ειδικά σ' αυτό αντιστοιχήθηκε το στοιχείο της ουράνιας «πεμπτουσίας»[11] (5ης ουσίας, μετά τις 4 γήινες: γη, νερό, αέρας και φωτιά)!

Υπάρχουν επιστήμονες -κοσμολόγοι που προτείνουν την θεωρία του «δωδεκάεδρου σύμπαντος»: «Είναι ο Κόσμος ένα δωδεκάεδρο;»[12]!!

Έτσι η επίδραση της δωδεκάδας, πέρα από το εμπόριο με τις «ντουζίνες», τους μήνες, τις ώρες, πέρασε και στα ζώδια, στους «θεούς»[13], στις φυλές του Ισραήλ και 12 μικρούς προφήτες[14], στο καβαλιστικό τετραγράμματο[15], στο κινεζικό «τσι»[16]-ζωτική ενέργεια, στη ψυχική αλχημεία[17], κλπ.

Σε άρθρο της με τίτλο «Η μεταφυσική των αριθμών», η διδάκτωρ φιλοσοφίας κ. Μαρία Τερηδήμου[18] τονίζει: «...Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, ο άνθρωπος προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τη φύση, να ανακαλύψει τη μυστική ομορφιά της.... Τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολο. Η φύση προστατεύει πάντα τα μυστικά της και ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να τα φέρει στο φως, άλλοτε φτάνει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, άλλοτε όμως φτάνει σε υπερβολές, ψάχνοντας να βρει την αλήθεια εκεί που δεν υπάρχει. Κάποιες φορές, στο παρελθόν, την αναζήτησε στους αριθμούς και στα γεωμετρικά σχήματα και μάλιστα προσπάθησε να ερμηνεύσει τον κόσμο με τη βοήθειά τους... Κατά την αναζήτηση από του Πυθαγορείους της κρυμμένης αρμονίας των αριθμών και γενικότερα της μαθηματικής ευταξίας στη φύση, ο αρμονικός χαρακτήρας των αριθμών 6, 8 και 12 λογίζεται ως ιδιότητά τους... ».

IΙ) Ο ιερός αριθμός «12» στον Ισραήλ της Π. Δ.

Μέσα σ' αυτό το πολιτισμικό πλαίσιο, προσλήφθηκε και η ιερότητα του «12», όπως και άλλων ιερών αριθμών από τον «λαό του Γιαχβέ». Αποκορύφωμα της ιερότητας είναι η καθιέρωση των «δώδεκα φυλών» μέσω των «12 Πατριαρχών»[19], δηλαδή των τέκνων του Ιακώβ. Να σημειώσουμε ότι όχι μόνο δεν προέρχονται από τις δύο νόμιμες (για την εποχή) συζύγους του, αλλά και από τις δύο παλλακίδες, υπηρέτριες των γυναικών του. Συμβολίζει δε αυτό (πράγμα που συναντάται συνεχώς στην Π. Δ. και πέρα από κάθε ηθικισμό), ότι η ανθρωπότητα από μόνη της έχει πάνω απ' όλα μόνο αντιφάσεις.

α) Στον «Μεγάλο Συναξαριστή» αναφέρεται προς τους 12 Αποστόλους: «...Υμείς αληθώς η επισημοτάτη των πατριαρχών εστέ δωδεκάς. Αι αείζωοι του αληθινού πηγαί Ισραήλ. Αι των του θεού φυλών, των ανά πάσαν τη γην εκκλησιών πατριαί αρχαί. Υμών γαρ εικόνα και τύπον οι δώδεκα πάλαι του Ιακώβ εκείνου παρενέφησαν υιοί υμών εναργή παραδείγματα της υψηλής μεν δωδεκάδος αι δώδεκα των υδάτων πηγαί, αι κατά έρημον εκεί τότε τω Ισραήλ επιδειχθείσαι.. Δι' ών το σωματικόν μεν εκείνο παρεμυθείτο δίψος, δι' υμών δε, του της απιστίας αυχμού, πας ο πνευματικός Ιασραήλ απαλλατόμενος, τω λόγω της εν υμίν ζώσης Θεού χάριτος ζωγραφούται και πιαίνονται..»[20].

β) Δωδεκακώδων ονομαζόταν ο χιτώνας του μεγάλου αρχιερέα[21], δώδεκα ήταν οι άρχοντες[22] και δώδεκα οι οικονόμοι[23] του Σολομώντα.
Αναφέρεται ενδεικτικά στον Μ. Συναξαριστή[24]: «.. αλλά και οι δώδεκα κώδωνες, οι οποίοι ηχολόγουν όταν ιεράτευεν εν τη σκηνή ο Αρχιερεύς Ααρών, τους δώδεκα Αποστόλους εδήλουν, διότι αυτοί ήχησαν και εκήρυξαν εις όλην την οικουμένην του σαρκωθέντος Χριστού την επιδημίαν και το Ευαγγέλιον. Δια τούτο και ο προφήτης Ωσηέ προεφήτευσεν, ότι δώδεκα δρύες. Και πολλά άλλα της Παλαιάς Γραφής προεικόνισαν τους Αποστόλους». θέλουσιν ακολουθήσει τον επι γης φανέντα θεόν, το οποίον έγινε και εμπράκτως.

γ) Οι δώδεκα πηγές υδάτων[25] που δρόσισαν τον λαό του Ισραήλ στην έρημο. Στο ίδιο στίχο της «Εξόδου» αναφέρονται και οι «εβδομήντα φοίνικες» (βλέπε σύναξη των εβδομήκοντα αποστόλων).

δ) Επίσης σε δωδεκάδες χωρίζονταν τα ιερά σκεύη στον ναό: «Τρυβλία αργυρά δώδεκα, φιάλαι αργυραί δώδεκα, θυΐσκαι χρυσαί δώδεκα»[26]. Με «δώδεκα λίθους» επίσης οικοδόμησε ο Μωυσής το θυσιαστήριο[27].

ε) Δώδεκα ήταν οι πολύτιμοι λίθοι στο περιστήθιο του Αρχιερέα ως τέσσερις τριάδες (4χ3=12), με τα εξής ονόματα: τριάς 1η (Σάρδιον, Τοπάζιο, Σμάραγδος), τριάς 2η (Άνθραξ, Σάπφειρος, Ίασπις), τριάς 3η (Λιγύριον, Αχάτης, Αμέθυστος), τριάς 4η (Χρυσόλιθος, Βηρύλλιον, Ονύχιον). (Εξ. ΚΗ΄, 17-21).